-
Previous
Een veelbelovende toekomst
"Stel je, puur hypothetisch, het volgende voor.
Een vijfentwintigjarige jongeling komt terug van een feestje, met zijn vriendin. Hij rijdt met de terreinwagen van zijn ouders. Dat doet hij wel vaker, hij is dan ook de oogappel van z'n ma en pa. Net begonnen als leidinggevende in het bedrijf van een goede vriend van zijn vader, en het is al duidelijk dat hij daar in geen tijd carrière zal maken. Kortom, een veelbelovende jongen, met een mooie toekomst voor zich.
Sociale jongen ook, veel vrienden. Drinkt graag al eens een pintje met die vrienden. Drinkt er graag al eens twee, drie, acht of tien. Laat ons eerlijk zijn, wie niet? Hij kan er ook niet aan doen dat hij altijd getrakteerd wordt door zijn vele vrienden. En wie kruipt er toch niet eens achter het stuur alhoewel hij weet dat dat eigenlijk niet meer zou mogen?
Het is tenslotte een sociaal geaccepteerde zonde. Vanaf een bepaalde sociale status is het ook niet meer acceptabel om de fiets of het openbaar vervoer te gebruiken. Geef nu zelf toe, meneer de rechter, een jonge teamverantwoordelijke uit een succesvol bedrijf, kan toch niet door één van zijn mensen gezien worden terwijl hij de bus neemt? Drinkt u zelf wel eens een pintje, meneer de rechter? En ik veronderstel dat u dan toch ook niet de bus naar huis neemt? Sorry, maar een rechter op de bus, ik heb het nog nooit gezien. Of nog erger, de fiets? Dat is niet alleen beneden uw sociale status, het is ook nog eens gevaarlijk.
Kortom, iemand als hij kan zich toch niet permitteren om een klein, stom voorval, iets wat echt iédereen zou kunnen overkomen, zijn veelbelovende toekomst op het spel te laten zetten? Wat zouden de mensen wel niet denken? Ze oordelen zo snel, weet u, meneer de rechter. Wie zou daarmee geholpen zijn, met die blaam? Toch zeker niet de maatschappij, die een belangrijk talent zou verliezen in de strijd om onze economie er weer bovenop te krijgen. En waarvoor? Allemaal voor iemand die, godbetert, de fiéts neemt? Hoe helpt dat onze economie? En trouwens, als je de fiets neemt, aanvaard je de risico's. Dan is het, kan je zelfs zeggen, je eigen schuld als er iets gebeurt. Fietsen, zo zou je kunnen argumenteren, is roekeloos gedrag. Mensen die fietsen zouden moeten verplicht worden hogere verzekeringspremies te betalen!
Laat ons eerlijk zijn, iemand aanrijden en vervolgens niets doen tot hij sterft, is toch niet echt moord. Het is… een ongeluk? Het beste is dus, om deze veelbelovende jongen de kans te geven zich snel terug te integreren in de maatschappij, die iemand met zijn talent, social skills en gebrek aan empathie hard nodig heeft.
Oordeel dus niet te hard, meneer de rechter, iemand als u begrijpt dit. Iemand als u had, geef het eerlijk toe, hetzelfde gedaan. Niet alle levens zijn even veel waard. Niet in onze maatschappij.