Gestolen Kruimels

Stel je, puur hypothetisch, het volgende voor.

Een vijfentwintigjarige jongeling komt terug van een feestje, met zijn vriendin. Hij rijdt met de terreinwagen van zijn ouders. Dat doet hij wel vaker, hij is dan ook de oogappel van z'n ma en pa. Net begonnen als leidinggevende in het bedrijf van een goede vriend van zijn vader, en het is al duidelijk dat hij daar in geen tijd carrière zal maken. Kortom, een veelbelovende jongen, met een mooie toekomst voor zich.

Sociale jongen ook, veel vrienden. Drinkt graag al eens een pintje met die vrienden. Drinkt er graag al eens twee, drie, acht of tien. Laat ons eerlijk zijn, wie niet? Hij kan er ook niet aan doen dat hij altijd getrakteerd wordt door zijn vele vrienden. En wie kruipt er toch niet eens achter het stuur alhoewel hij weet dat dat eigenlijk niet meer zou mogen?

Het is tenslotte een sociaal geaccepteerde zonde. Vanaf een bepaalde sociale status is het ook niet meer acceptabel om de fiets of het openbaar vervoer te gebruiken. Geef nu zelf toe, meneer de rechter, een jonge teamverantwoordelijke uit een succesvol bedrijf, kan toch niet door één van zijn mensen gezien worden terwijl hij de bus neemt? Drinkt u zelf wel eens een pintje, meneer de rechter? En ik veronderstel dat u dan toch ook niet de bus naar huis neemt? Sorry, maar een rechter op de bus, ik heb het nog nooit gezien. Of nog erger, de fiets? Dat is niet alleen beneden uw sociale status, het is ook nog eens gevaarlijk.

Kortom, iemand als hij kan zich toch niet permitteren om een klein, stom voorval, iets wat echt iédereen zou kunnen overkomen, zijn veelbelovende toekomst op het spel te laten zetten? Wat zouden de mensen wel niet denken? Ze oordelen zo snel, weet u, meneer de rechter. Wie zou daarmee geholpen zijn, met die blaam? Toch zeker niet de maatschappij, die een belangrijk talent zou verliezen in de strijd om onze economie er weer bovenop te krijgen. En waarvoor? Allemaal voor iemand die, godbetert, de fiéts neemt? Hoe helpt dat onze economie? En trouwens, als je de fiets neemt, aanvaard je de risico's. Dan is het, kan je zelfs zeggen, je eigen schuld als er iets gebeurt. Fietsen, zo zou je kunnen argumenteren, is roekeloos gedrag. Mensen die fietsen zouden moeten verplicht worden hogere verzekeringspremies te betalen!

Laat ons eerlijk zijn, iemand aanrijden en vervolgens niets doen tot hij sterft, is toch niet echt moord. Het is… een ongeluk? Het beste is dus, om deze veelbelovende jongen de kans te geven zich snel terug te integreren in de maatschappij, die iemand met zijn talent, social skills en gebrek aan empathie hard nodig heeft. 

 Oordeel dus niet te hard, meneer de rechter, iemand als u begrijpt dit. Iemand als u had, geef het eerlijk toe, hetzelfde gedaan. Niet alle levens zijn even veel waard. Niet in onze maatschappij.

  http://www.deredactie.be/permalink/1.1726325

Stap 7

Wat je ook doet, doe vooral niets concreets.

- Elke concrete verwezenlijking, zeker op creatief vlak, stelt je bloot aan kritiek. Je zal misschien fans hebben, maar meer dan waarschijnlijk heb je meer critici dan fans. Dit komt je status als genie niet ten goede.

- Als je iets concreets doet, dan moet je kiezen. Je bent dan geen “digital creative” meer, maar gewoon webdesigner, fotograaf, muzikant, blogger, of andere vuile ouderwetse ambachtsman.

- Het is gewoon moeilijk. Om echt iets te doen, moet je echt iets kunnen. Of je moet oefenen. Kost allemaal tijd en moeite, en is volstrekt overbodig. Een echte digital creative denkt op een hoger niveau. Ideeën, concepten. 

Als je al iets creatiefs mag doen, dan is het verplicht iets waar je uitsluitend je iphone voor gebruikt. Zoals een foto nemen met je iphone bijvoorbeeld. Dat kan nog net. Maar benadruk dan wel zo veel mogelijk hoe weinig moeite je ervoor gedaan hebt, en dat het een iphonefoto (nooit android) is, en dat je z-e-k-e-r geen fotograaf bent! Dat moet voor iedereen duidelijk zijn! Zo lijk je niet alleen jezelf te relativeren, wat altijd sympathiek overkomt, maar tegelijk vermijd je vorig puntje, namelijk dat mensen je als een fotograaf zouden beginnen zien. Niet wenselijk dus. 

Stap 6 

Blijf bij met de laatste nieuwe modewoorden, en herhaal deze zo vaak je kan in gesprekken. 

 Essentieel is dat je de betekenis van deze woorden niet begrijpt. Moest je dat wel doen, zou je beseffen hoe belachelijk je klinkt door al deze woorden constant in de foute context uit te braken, en dat gevoel zou je tegenhouden om er voluit voor te gaan. Als je aan conversation management wil doen op een agile, lean en vooral disruptive manier, waarbij je doormiddel van co-innovation gebruikt maakt van 360 degrees touchpoints om in de experience economy de nieuwste destructive technology trends bij te houden, moet je je vooral niet laten tegenhouden door semantiek of syntaxis. Volstrekt voorbijgestreefd. Het is, echter, niet zo slim om deze woorden te gebruiken in geschreven tekst. Omdat je tekst schrijven moet vermijden, of toch beperken tot 140 tekens per verhaal, zie vorig punt. Maar ook omdat geschreven tekst minder vluchtig is, en je een jaar later wel eens kan geconfronteerd worden met je eigen bullshit. 

Stap 5 

Weet niets 

Er is, voor de digital community, maar één ding erger dan een ambachtsman. Dat is een technoloog. Als je technische kennis hebt, dan dien je om technische problemen op te lossen. En die zijn zooo low level. In de digital world gaat het niet om de saaie technologische vraagstukjes van vandaag, maar om de brave new world van morgen. Verder is het ook niet makkelijk, als je iets kent van fysica, om je mond te houden als een nieuwe startup hun idee voorstelt om energie te halen uit gsm-straling. Niet unisono meeroepen hoe geweldig alle startups zijn, daar maak je je niet populair mee. 

Stap 4 

Maak lijstjes 

Lijstjes zijn ideaal om te verbergen dat je niet weet hoe je structuur moet aanbrengen in een tekst. 

_{Stappen 3 tot 1} 

Trek je niets aan van logica 

Zelfs de kunst om van 1 tot 7 te tellen is voor jou voorbijgestreefd, jij doet dat nu eenmaal anders. Disruptive. Agile. Zitten we aan drie, maar is je inspiratie op? Niets van aantrekken!